Κατά καιρούς έχω γράψει για το “τέλειο” laptop, το “απόλυτο” μηχάνημα, τη συσκευή των “ονείρων” μου κ.ο.κ., περιγράφοντας μία πραγματικότητα που απλά… δεν υπάρχει. Μέχρι τώρα, αρκετοί κατασκευαστές φαίνεται να με… άκουσαν, και ικανοποίησαν τα περισσότερα από τα “αιτήματά” μου, όπως για παράδειγμα το φωτιζόμενο πληκτρολόγιο (μην βαράτε, το είχα ζητήσει πριν 11 χρόνια), η αυτονομία μίας ημέρας, το βάρος κάτω από 1,5 κιλό κ.λπ.
Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε ένα μικροοοοοό πρόβλημα. Όλες αυτές οι βελτιώσεις δεν υπήρχαν στην ίδια συσκευή! Ακόμη, δε, και στην περίπτωση που κάποιο laptop κατάφερνε να συγκεντρώσει αρκετά από τα στοιχεία της wish list μου, το κόστος του εκτοξεύονταν στην… στρατόσφαιρα.
Όλα αυτά, μέχρι προχθές! Γιατί προχθές, έπιασα για πρώτη φορά στα χέρια μου το ολοκαίνουργιο Lenovo Yoga 3 Pro. Μία εξωγήινη συσκευή που όπως λέει και η κόρη μου, απλά “δεν υπάρχει”!
“Μα, κατάλαβέ με παιδί μου”, της απαντώ αφελέστατα, “αφού το κρατάς, υπάρχει!”.
“Ναι ρε πατέρα, το ξέρω ότι υπάρχει. Απλά, δεν υπάρχει!” συνεχίζει απτόητη, ρίχνοντάς μου μία υποτιμητική μεν, διακριτική δε, ματιά (κάπου στη μέση προφανώς θυμήθηκε από που προέρχεται το χαρτζιλίκι της).
Το νέο “laptop” (τα εισαγωγικά δεν μπήκαν τυχαία) της Lenovo, είναι πραγματικά ένα απίστευτο επίτευγμα της μηχανικής και της τεχνολογίας. Η πρώτη σου αίσθηση είναι ότι κάτι… λείπει, αφού το βάρος του θυμίζει περισσότερο ένα tablet παρά ένα πλήρες (και πανίσχυρο) laptop. Αφού ξεπεράσεις το σοκ του βάρους, αρχίζεις να αναρωτιέσαι εάν έχει πληκτρολόγιο ή όχι, αφού το πάχος του μόλις ξεπερνά το 1 εκατοστό, γεγονός μάλλον ασύλληπτο εάν αναλογιστεί κανείς ότι η touch οθόνη του διαθέτει ανάλυση 3200×1800 pixels.
Παρ’ όλα αυτά, οι μηχανικοί της Lenovo έχουν δώσει τα… ρέστα τους, κάπου αλλού. Ο λόγος για το “μπρασελέ” (η Lenovo το ονομάζει “watchband hinge”) που συνδέει την οθόνη με το υπόλοιπο σύστημα, και το οποίο αποτελείται από εκατοντάδες μικρά κομμάτια αλουμινίου και ατσαλιού, έτσι ώστε αφενός να επιτρέπει την περιστροφή της συσκευής κατά 360 μοίρες, αφετέρου να είναι ανθεκτικό αλλά και πανέμορφο.
Μέσω αυτής της περιστροφής (χαρακτηριστικό ήδη γνωστό από τα πρώτα Yoga), το νέο Lenovo μπορεί να πάρει όποια “στάση” σας εξυπηρετεί (έχετε δίκιο, αυτό ακούγεται… κάπως αλλά είναι η αλήθεια), ξεκινώντας από την απλή θέση ενός laptop και καταλήγοντας στην πλήρως “διπλωμένη” θέση ενός tablet. Ενδιάμεσα, μπορείτε να το αφήσετε σε μία θέση τύπου “stand” (ώστε για παράδειγμα να παρακολουθήσετε μία ταινία) ή ακόμη και “tent” όπως την ονομάζει η Lenovo, ώστε ο απαιτούμενος χώρος στήριξης να είναι ακόμα πιο μικρός (ιδανικό για όσους ταξιδεύουν συχνά με αεροπλάνο).
Η πρώτη σου αίσθηση από το Yoga 3 Pro είναι ότι κάτι… λείπει, αφού το βάρος του θυμίζει μάλλον tablet παρά πλήρες (και πανίσχυρο) laptop. Αφού ξεπεράσεις το σοκ του βάρους, αρχίζεις να αναρωτιέσαι εάν έχει πληκτρολόγιο ή όχι, αφού το πάχος του μόλις ξεπερνά το 1 εκατοστό!
Για να είμαι απόλυτα δίκαιος, θα πρέπει να επισημάνω ότι κάποιες από τις καινοτομίες του νέου Yoga κατέστησαν εφικτές χάρη στον νέο Core M επεξεργαστή της Intel, αλλά σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για συσκευή που ξεχωρίζει και μάλιστα με διαφορά. Αυτό, δεν το οφείλει μόνο στο hardware ή στη σχεδίασή της, αλλά και σε μικρές “λεπτομέρειες” όπως η εφαρμογή Harmony, βάσει της οποίας, το Yoga 3 Pro “καταλαβαίνει” πως το χρησιμοποιείτε ανά πάσα στιγμή, βελτιστοποιεί τις ρυθμίσεις ανάλογα με την εφαρμογή που είναι ενεργή κάθε φορά, και σάς προτείνει τρόπους να το εκμεταλλευτείτε στο έπακρο! Για παράδειγμα, όταν άνοιξα ένα ηλεκτρονικό βιβλίο για ανάγνωση, η φωτεινότητα ρυθμίστηκε αυτόματα και το background έγινε υποκίτρινο, καθιστώντας την ανάγνωση πιο άνετη αλλά και την αίσθηση πιο οικεία.
Πιστεύω ότι το Lenovo Yoga 3 Pro είναι το πρώτο δείγμα από τις συσκευές του μέλλοντος που δεν κάνουν παραχωρήσεις και συμβιβασμούς, και θεωρώ πως θα δούμε σύντομα πολλές αντιγραφές αλλά και αντίστοιχες προτάσεις. Καιρός ήταν!