Η χώρα μας έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά σε ό,τι αφορά την τεχνολογική και ψηφιακή της εξέλιξη, αλλά πλέον ήρθε η ώρα να φύγουμε από τις πολλές μικρές νίκες και να πάμε με το γκάζι στο πάτωμα για ακόμα πιο δραστικές και μόνιμες αλλαγές. Είμαστε έτοιμοι;
Παρακολουθώντας κορυφαία στελέχη του ελληνικού IT αλλά και κυβερνητικούς αξιωματούχους στο πρόσφατο Digital Economy Forum του ΣΕΠΕ, η προσοχή μου εστιάστηκε σε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον (αν και υπερβολικά πολυπληθές κατά τη γνώμη μου) πάνελ, στο οποίο συμμετείχαν CEOs από εταιρείες όπως η HPE, η IBM, η Cosmos, η Unisystems, η Space, η Byte κ.α., αλλά και ο επικεφαλής της ΚτΠ.
Managing Director Social Handlers
Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα, και τα περίφημα key take-aways ήταν τα εξής, τουλάχιστον έτσι όπως εγώ τα αντιλήφθηκα, είτε από τις άμεσες, είτε και από τις έμμεσες τοποθετήσεις:
- Λεφτά υπάρχουν! Αυτήν τη φορά υπάρχουν, και μάλιστα, κατά κοινή παραδοχή, είναι περισσότερα απ’ όσα μπορεί να απορροφήσει η αγορά!
- Δεν προλαβαίνουμε. Δεν προλαβαίνουμε τον στόχο του 2025 αλλά μάλλον θα μπορέσουμε να έχουμε μία παράταση για άλλα δύο χρόνια, οπότε κάτι γίνεται.
- Υπάρχει πολύ σοβαρό έλλειμα σε εξειδικευμένο και ταλαντούχο προσωπικό, κυρίως σε μηχανικούς και developers.
- Πρέπει να ενισχύσουμε τις κρατικές υποδομές που προκηρύσσουν τα έργα και πρέπει αυτές οι υποδομές να πληθύνουν, πολλά έργα στον ίδιο φορέα, είναι πιθανό να αποδειχθούν bottlenecks.
- Η αγορά πρέπει να συνεργαστεί. Υπάρχει πίτα για όλους (ή όπως αναφέρθηκε, «το βόδι είναι μεγάλο και πρέπει να το σπρώξουμε όλοι μαζί»). Αυτό είναι απαραίτητο, όχι μόνο για λόγους ισομοιρασμού του τζίρου, αλλά -κυρίως- γιατί υπάρχει σοβαρό θέμα πόρων όλων των μορφών.
- Πρέπει να αλλάξει η λογική με την οποία δημοπρατούνται τα έργα. Αυτή η θρησκευτική προσήλωση σε τεχνικά χαρακτηριστικά είναι παντελώς άχρηστη στην εποχή του cloud και του as-a-service. Επομένως, αφού μάς ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, ας εστιάσουμε σε outcome based προκηρύξεις. Είναι τόσο απλό.
- Τέλος, ειδικά με τη βοήθεια πολυεθνικών παικτών, καλό είναι (μιας και ο χρόνος είναι τελικά ο μεγαλύτερος αντίπαλός μας) να μελετήσουμε και να υιοθετήσουμε best practices που έχουν ήδη εφαρμοστεί στο εξωτερικό.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι απλό φυσικά, αλλά θα πρέπει να μείνουμε θετικοί. Για πρώτη φορά στην ιστορία έχουμε περισσότερο budget απ’ ότι μπορούμε να χειριστούμε (ελπίζω να μην το δώσουμε σε ξένους integrators στο τέλος) και -κυρίως- έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε τη διαφορά για τις επόμενες γενιές!
Να φτιάξουμε τις υποδομές, τις μεθόδους, τις διαδικασίες, τα συστήματα και τις εφαρμογές που θα μετατρέψουν την πολύπαθη Ελλάδα σε έναν πραγματικό πρωτοπόρο της τεχνολογίας. Έτσι, δεν θα δημιουργήσουμε μόνο χιλιάδες θέσεις εργασίας, αλλά ταυτόχρονα, θα εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Επίσης, θα έχουμε και την ευκαιρία να βάλουμε τις βάσεις για την επίλυση «παράπλευρων» προβλημάτων όπως αυτό του human capital που δεν το κοιτάμε μεν γιατί δεν είναι «άμεσο», αλλά έρχεται να μας «δαγκώσει» με την πρώτη ευκαιρία.
Τα επόμενα 3 με 5 χρόνια προβλέπονται εξαιρετικά ενδιαφέροντα λοιπόν. Ας ανασκουμπωθούμε και ας στρωθούμε στη δουλειά!