16.6 C
Athens
29/03/2024
Biztech

Success story και ούτω βοήσωμεν

Πριν από περίπου 3 μήνες, είχα γράψει (ή πιο σωστά, ‘‘δεσμευτεί’’) ότι έχουμε πιάσει πάτο και πως ‘‘the only way is up’’ τούδε και στο εξής. Σήμερα, επανέρχομαι για να καταθέσω την άποψή μου γύρω από το περίφημο (και ουχί περιβόητο) ‘‘success story’’ της Ελλάδας, και του χλευασμού που το συνοδεύει.

Ας βάλουμε πρώτα τα πράγματα σε μία σειρά, όμως, ούτως ώστε αφενός να μην παρεξηγηθώ, αφετέρου να γίνει πλήρως αντιληπτή η οπτική μου.

Disclaimer #1: Όχι, δεν είμαι δεξιός, δεν υπήρξα ποτέ, και πιθανότατα δεν θα γίνω, εάν υποθέσουμε ότι η αριστερά, η δεξιά και όλοι οι ενδιάμεσοι (ή ακόμη πιο πλάι) θα παραμείνουν έστω ως ‘‘ορισμοί’’ τα επόμενα χρόνια.

Disclaimer #2: Όχι, δεν θεωρώ πως η Ελλάδα έκανε το θαύμα, αποτελεί απίστευτο success story, θα κατακτήσει τον κόσμο, έχει αλλάξει δραματικά κ.ο.κ.

Disclaimer #3: Όχι, το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός ονομάζεται Αντώνης, δεν έχει επηρεάσει την κρίση μου, παρά το γεγονός ότι στα μέρη μου το γνωμικό λέει ‘‘Αντώνης και κακός δεν γίνεται’’.

Disclaimer #4: Όχι, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ασκώ κριτική και να σχολιάζω παίζοντάς το ουδέτερος, μόνο και μόνο για να πολιτευθώ αύριο- μεθαύριο, ξεφτιλίζοντας το όνομα και τις απόψεις μου, όπως αρκετοί το τελευταίο διάστημα.

Having said that, που λένε και στο χωριό μου, ας περάσω στο πολλάκις χλευασμένο success story.
Ναι, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά όσο θα θέλαμε, ή όσο θα θέλαμε να δείχνουμε.
Ναι, σίγουρα το να βγεις στις αγορές μόνος σου για να δανειστείς, δεν αποτελεί και τόσο υγιή στρατηγική (πάλι στο δανεισμό γυρνάμε).
Ναι, οι πολιτικοί μας προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν την όποια (έστω και υποψία) επιτυχίας, ειδικά καθώς οι εκλογές πλησιάζουν, ωραιοποιώντας διάφορα και μεγεθύνοντας τα πάντα.

Αλλά…

Ποια είναι η δική μας θέση; Τι πρέπει να κάνουμε εμείς, ως πολίτες αυτής της χώρας; Μπορούμε να αρχίσουμε να γκρινιάζουμε και να στηλιτεύουμε. Μπορούμε να λέμε ότι όλα αυτά είναι ψέματα και πως στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μπορούμε να κινδυνολογούμε όσο θέλουμε, να ανησυχούμε όσο μπορούμε, ακόμη και να λαϊκίζουμε…
Σε τελική ανάλυση, αφού δεν έχουμε και τόσο άδικο (ή έτσι νομίζουμε έστω), γιατί να μην το κάνουμε; Σωστά;

Ε, λοιπόν, όχι! Πάνω απ’ όλα θα πρέπει να έχουμε το συμφέρον του τόπου μας και το πώς αυτό επηρεάζεται από τους μηχανισμούς της σύγχρονης πραγματικότητας. Τι εννοώ μ’ αυτό; Μα τα προφανή!

1. Η αγορά λειτουργεί με προσδοκίες και ψυχολογία, πολύ προτού λειτουργήσει με βάση τα δεδομένα. Το είδαμε από την ανάποδη όταν ξεκίνησε η κατρακύλα, το βλέπουμε από την καλή, τώρα. Θα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία (αλλά και ηλιθιότητα ασύλληπτου βεληνεκούς) το να προσπαθήσουμε, αφού διαλυθούμε από την κακή ψυχολογία, να καταργήσουμε και την καλή…

2. Η μεγάλη μας διαφορά με άλλους εταίρους (και ειδικά Ευρωπαίους), δεν είναι το ότι αυτοί δουλεύουν και εμείς όχι (το αντίθετο μάλιστα), όπως διαδίδεται, ή το ότι αυτοί είναι σούπερ οργανωμένοι και εμείς εντελώς χύμα (υπάρχει διαφορά, αλλά όχι τόσο μεγάλη), εμείς ‘‘πονηρούληδες’’ και αυτοί άσπιλοι (σε κάποιες χώρες ισχύουν ακόμα νόμοι που προστατεύουν, αλλά και προάγουν τις μίζες, δικαιολογώντας 3% επί του τζίρου μιας επιχείρησης χωρίς παραστατικά).

Η μεγάλη μας διαφορά είναι ότι αυτοί δεν κοιτάνε να αυτό-ξεφτιλιστούν. Προσέχουν τη χώρα τους και το πώς αυτή φαίνεται προς τα έξω, και κοιτάνε να διορθώσουν τα προβλήματα χωρίς να τα κάνουνε βούκινο! Εμείς από την άλλη, νομίζουμε πως είναι εξυπνάδα και ανωτερότητα να ενημερώσουμε κάθε Γερμανό, Γάλλο και Άγγλο (καθώς φυσικά και Βούλγαρο, Ρουμάνο, Τσέχο κ.λπ.) ότι είμαστε αναξιόπιστοι και διεφθαρμένοι. Με κάποιο μαγικό τρόπο, οι εταίροι μας θα έπρεπε να συγκινηθούν από την ειλικρίνειά μας και όχι να ανασκουμπωθούν για την όποια βοήθεια ήταν διατεθειμένοι να μας προσφέρουν.

Καιρός να αλλάξουμε μυαλά. Δεν λέω ούτε να φοράμε παρωπίδες, ούτε να αγνοούμε τα προβλήματα, ούτε να εκλαμβάνουμε τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Λέω απλά, ότι πρέπει όλα αυτά να τα φροντίζει κανείς πρωτίστως εν οίκω και ουχί εν Δήμω, αλλά και το ότι δεν θα ήταν άσχημο για μία φορά, όταν συμβαίνει κάτι θετικό, να σταματήσουμε έστω να το μηδενίζουμε, αφού δεν είμαστε ικανοί (ή διατεθειμένοι) να το προάγουμε.

Success story λοιπόν; Ε, ναι λοιπόν. Success story και ούτω βοήσωμεν! Γιατί όχι;

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία χρήσης. Αποδοχή Περισσότερα