Η Dell έγινε παγκοσμίως γνωστή και έφθασε στην κορυφή της αγοράς των προσωπικών υπολογιστών επειδή ακολούθησε έναν διαφορετικό δρόμο από τους υπόλοιπους κατασκευαστές PC. Ήταν η εταιρεία που λάνσαρε το μοντέλο των απευθείας πωλήσεων και των υπολογιστών κατά παραγγελία. Μέχρι τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας ήταν το ιδανικό μοντέλο που έφερε τη Dell μέχρι την πρώτη θέση των κατασκευαστών στους προσωπικούς υπολογιστές. Το μοντέλο δεν άντεξε μεν, η Dell άρχισε να δημιουργήσει δίκτυο διανομέων, αλλά ο Michael Dell, ο άνθρωπος που στα 19 του το 1984 δημιούργησε την PCs Limited που μετονομάστηκε το 1988 σε Dell Computer όταν μπήκε στο χρηματιστήριο, αποφάσισε να τη βγάλει και μαζί με τη Silver Lake Partners να την ξαναφέρει στην κορυφή.
Η Dell παραμένει ένας από τους κορυφαίους «παίκτες» της αγοράς πληροφορικής. Όμως, τα τελευταία 6-7 χρόνια έχει χάσει την αίγλη του παρελθόντος. Η αγορά των PC δεν είναι αυτή που ήταν, οι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν πέσει και οι μέτοχοι δεν κατανοούσαν γιατί έπρεπε η Dell να πληρώσει 13 δισ. δολάρια από το 2008 μέχρι σήμερα για να αγοράσει εταιρείες λογισμικού, αποθήκευσης δεδομένων και υπηρεσιών. Η γκρίνια δεν είναι φαινόμενο που συναντάμε μόνο στην Ελλάδα και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού εντείνεται όταν τα μερίσματα δεν είναι ικανοποιητικά.
Αυτό ακριβώς θέλει να αποφύγει ο κ. Dell. Οι μετοχές του στη Dell (15,7%) αξίζουν περίπου 3,85 δισ. δολάρια ενώ έχει βγάλει ουκ ολίγα από επενδύσεις σε ακίνητα και άλλες δραστηριότητες. Τώρα, ριψοκινδυνεύει μεγάλο μέρος της περιουσίας του προκειμένου να αναγεννήσει το δημιούργημα του. Μοιάζει με σενάριο μίας καλής μίνι σειράς του HBO, αρκεί, βέβαια, να έχει καλό τέλος. Θεωρητικά, μπορεί και να έχει, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε 1-2 χρόνια, να γίνουν κάποιες αλλαγές στη στρατηγική, να υπάρξει το fine tuning που χρειάζεται. Με τους μετόχους πάνω από το κεφάλι του, ο κ. Dell γνώριζε ότι άκρη δεν θα έβγαζε, αλλά αντίθετα θα έπρεπε να δικαιολογείται κάθε φορά που έκανε μία κίνηση που έμοιαζε να μην έχει ιδιαίτερη λογική. Το έργο το έχουμε ξαναδεί.
Βέβαια, 24,4 δισ. δολάρια δεν είναι και λίγα για να μην έχει κάποιος να ασχολείται με μετόχους και επενδυτές. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι η πρώτη φορά που τέτοιου είδους εξαγορά γίνεται σε μεγάλο «παίκτη» της πληροφορικής αλλά στις ΗΠΑ τη συνταγή την έχουν ξαναδοκιμάσει σε άλλους κλάδους και τα πράγματα εξελίχθηκαν ιδανικά. Οπότε, η Dell δεν αποκλείεται να είναι το πρώτο δείγμα.
Σε αυτό το σημείο θέλω να σταθώ λίγο παραπάνω. Δεν αποκλείεται ο κ. Dell να δείχνει το δρόμο και για άλλες εταιρείες που προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και οι επικεφαλής τους βλέπουν ότι δεν κερδίζουν τίποτα ακούγοντας μετόχους και αναλυτές που επιμένουν στο να παραμένουν στατικοί και να μην αλλάζουν το status quo. Μόνο που στη συγκεκριμένη αγορά, πρέπει να σπάσεις αβγά. Το ερώτημα είναι αν τα αβγά που σπάει ο κ. Dell θα έχουν ως αποτέλεσμα μία γευστική ομελέτα.
Δημήτρης Μαλλάς