Πριν από πολλά χρόνια, είχα ακούσει έναν πολιτικό να λέει ότι η Ε.Ε. θα στραγγαλίσει τα μέλη της μέσω της γραφειοκρατίας. Πρακτικά, αυτό είναι και το βασικό της προϊόν. Μία αέναη γραφειοκρατία, συνήθως πλήρως αχρείαστη, που αυξάνει το κόστος στις επιχειρήσεις και δημιουργεί ένα φοβερό ανταγωνιστικό… μειονέκτημα.
Managing Director Social Handlers
Έχοντας ασχοληθεί αρκετά (πλέον) με το θέμα του ESG, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τελικά, μάλλον εμποδίζει παρά βοηθά τον σκοπό για τον οποίο έχει δημιουργηθεί.
Η προστασία του περιβάλλοντος, η κοινωνική ευθύνη των επιχειρήσεων, αλλά και η συμμόρφωση με τους κανονισμούς πάσης φύσεως, κάθε άλλο παρά ασήμαντα στοιχεία είναι φυσικά.
Ακριβώς αυτή η σημαντικότητά τους όμως, θα έπρεπε να οδηγεί τον τρόπο εφαρμογής των διαφόρων νομοθεσιών, κανονισμών, οδηγιών κ.ο.κ.
Εάν κάτι είναι σημαντικό, πρέπει να φροντίσουμε να το επιτύχουμε – όχι απλά να καταγράφουμε κάθε μικρή λεπτομέρεια χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος τόσο για την επιχείρηση, όσο -και κυρίως- για τον ίδιο τον σκοπό για τον οποίο παλεύουμε.
Εάν κοιτάξει κανείς τις λεπτομέρειες που πρέπει να υπολογίζει, να συμπληρώνει και να διαχειρίζεται μία μεγάλη επιχείρηση γύρω από το ESG για παράδειγμα (το οποίο είναι απλά η αφορμή γι’ αυτό το άρθρο), θα δει ότι χρειάζεται ένα σωρό νέους ρόλους στην επιχείρηση, ολόκληρες ομάδες που θα αναλύουν δεδομένα και θα επιφορτίζουν κάθε function της επιχείρησης με πρωτόγνωρο όγκο δουλειάς, ώστε τελικά να συμπληρωθεί ένα νουμεράκι σε μία γραμμή δεικτών…
Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το GDPR είναι ένα ακόμη λαμπρό παράδειγμα, το οποίο δημιούργησε αμέτρητα προβλήματα και πρακτικά δεν έλυσε τίποτα. Αντίστοιχες ντιρεκτίβες και κανονισμοί, υπάρχουν για κυριολεκτικά άπειρα θέματα, τόσα που ούτε η ίδια η Ε.Ε. γνωρίζει στην πραγματικότητα, ενώ ούτε λόγος να γίνεται για τον έλεγχό τους.
Την ίδια στιγμή, Αμερικάνοι και Κινέζοι (και όχι μόνο), απλοποιούν διαδικασίες, λειτουργούν απείρως πιο ευέλικτα και πρακτικά, έχουν τεράστιο πλεονέκτημα έναντι των Ευρωπαίων ανταγωνιστών τους.
Η Ευρώπη θα υπάρχει όσο είναι βιώσιμη και ανταγωνιστική η δομή και η λειτουργία της. Και αυτό φαίνεται να επιδεινώνεται κάθε μέρα που περνάει. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα κράτη μέλη κάνουν τα στραβά μάτια για πραγματικά ηλίθιους (και πρακτικά μη εφαρμόσιμους) κανονισμούς, αλλά ποια είναι η λογική σε αυτό; Γιατί να δημιουργούμε κανόνες που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ακολουθήσουμε;