Γράφω αυτές τις γραμμές καθώς η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές είναι πλέον δεδομένη και το μόνο που μένει να αποσαφηνιστεί είναι το πόσους ακριβώς βουλευτές θα καταφέρει να συγκεντρώσει. Σενάρια, θριαμβολογίες και φυσικά καταστροφολογίες από την άλλη μεριά, μπόλικες. Εκεί θα μείνουμε όμως;
Αυτές οι βουλευτικές εκλογές, είναι αναντίρρητα οι πλέον σημαντικές στη σύγχρονη ιστορία μας. Παρ’ όλα αυτά, η σύντομη προεκλογική περίοδος κύλησε μάλλον «αναίμακτα», ο περισσότερος κόσμος έμοιαζε περιέργως αδιάφορος, με το βασικό κριτήριο επιλογής ψήφου να είναι ξεκάθαρο: Φόβος ή αγανάκτηση;
Προσωπικά, πάντα πίστευα ότι σε μία δημοκρατία, είναι φανερό ότι η αγανάκτηση θα νικάει διαρκώς τον φόβο (όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια), οπότε δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο «άγχος» ή αμφιβολία για το τελικό αποτέλεσμα.
Σε κάθε περίπτωση, ο κύβος ερρίφθη, οι δημοσκοπήσεις είναι πλέον παρελθόν, και όπως ανέφερε ένας πανελίστας, ώρα να ασχοληθούμε με την «πραγματική πραγματικότητα», υποθέτω εν αντιθέσει με την «ψεύτικη πραγματικότητα» με την οποία ασχολούμασταν (ως σουρεαλιστική κοινωνία φαντάζομαι) το τελευταίο διάστημα.
Αφήνοντας λοιπόν κατά μέρος τους λαϊκισμούς των bank runs, το «σπάσιμο» των αυγών με την Ε.Ε., αλλά και τους λεονταρισμούς των ζουρνάδων και διαφόρων άλλων μουσικών οργάνων, πλέον έφτασε η ώρα για το επόμενο βήμα. Και κατά την προσωπική μου άποψη, το επόμενο βήμα δεν σχετίζεται απλά με το κυβερνών κόμμα ή συνασπισμό κομμάτων. Το επόμενο βήμα αφορά ευθέως, όλους εμάς. Αφορά την παιδεία μας, την όρεξή μας για δουλειά, τη διάθεση για πάταξη της διαφθοράς και φυσικά τις αντοχές μας.
Αφορά επίσης, στο πόσο συνεπείς θα είμαστε απέναντι στις υπάρχουσες υποχρεώσεις μας, αλλά και απέναντι σε όποιες αναλάβουμε από εδώ και στο εξής. Αυτή η σταθερότητα και η συνέπεια είναι εξαιρετικά πιο σημαντικά στοιχεία απ’ ότι πολλοί νομίζουν, γιατί αφενός δείχνουν τη σοβαρότητά μας ως χώρα, αφετέρου αποτελούν τα σημαντικότερα εχέγγυα για προσέλκυση επενδυτών.
Αυτές οι επενδύσεις, δε, βρίσκονται πολύ πιο κοντά απ’ ό,τι θα πίστευε κανείς, αφού αυτός ο (ευλογημένος) τόπος, έχει… απ’ όλα! Εκτός από ήλιο, θάλασσα, στρατηγική θέση κ.λπ., δεν αποκλείεται να έχει ακόμη και φυσικό αέριο, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον για επενδύσεις να έχει αναζωπυρωθεί. Θεωρώ, πως είναι στο χέρι μας να το εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αφήνοντας πίσω μας μία πενταετία μιζέριας και δοκιμασίας, και καταφέρνοντας να κοιτάξουμε λίγο πιο πέρα από τη μύτη μας.
Δεν μπορώ να πω ότι «γνωρίζω» τι θα γίνει στο μέλλον (και όποιος το ισχυριστεί, ας παίξει καλύτερα Τζόκερ για να εκμεταλλευτεί το χάρισμά του), ούτε ότι έχω κάποιο ιδιαίτερο προαίσθημα, είτε αρνητικό είτε θετικό.
Όντας όμως φύσει και θέσει αισιόδοξος άνθρωπος, δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι και -κυρίως- να προσπαθώ, για το καλύτερο. Αυτό προτίθεμαι να συνεχίσω να πράττω και μάλιστα, αυτή η στάση είναι εντελώς άσχετη με το αποτέλεσμα των εκλογών. Όπως ακριβώς εμείς κάνουμε τη δουλειά μας, έτσι θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι θα πράξουν και οι πολιτικοί μας. Εάν δεν το κάνουν, υποθέτω ότι και πάλι θα μιλάμε για εκλογές… Και μετά από 4 φορές σε 33 μήνες, έχω αρχίσει και κουράζομαι λίγο…