22.8 C
Athens
29/03/2024
Biztech

Καμήλες, Σούφι και επιχειρείν

Τι σχέση έχουν 17 καμήλες, ένας Sufi Master και το management; Πιο μεγάλη απ’ ότι φαντάζεστε!

Κάπου βαθιά μέσα στο χρόνο (ενδεχομένως και πέραν αυτού) χάνεται μία ιστορία για έναν δάσκαλο του Σούφι (Sufi Master), η οποία είναι άκρως διδακτική αλλά και απρόσμενα επίκαιρη. Για όσους δεν γνωρίζουν, Σούφι είναι η μυστική εσωτερική διάσταση του Ισλάμ, ένας τρόπος να φτάσεις πιο κοντά στον Θεό ακολουθώντας το Ισχάν, την τελειοποίηση δηλαδή της λατρείας. Προς χάριν ευκολίας, ας θεωρήσουμε τους Sufi Masters κάτι σαν αγίους και διαλογιστές.

Ο συγκεκριμένος δάσκαλος του Σούφι ένοιωθε πως έφτανε πλέον στο τέλος της ζωής του και ήθελε με κάποιον τρόπο να περάσει τις αρχές με τις οποίες διήγαγε το βίο του και στους τρεις διαδόχους του. Σκέφτηκε αρκετά το ποιος ακριβώς θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο και τελικά λίγες ώρες πριν ξεψυχήσει φώναξε τους προστατευόμενούς του και τους είπε: “Έχω 17 καμήλες στην κατοχή μου. Αφήνω τις μισές στον μεγαλύτερο από εσάς, το ένα τρίτο στον μεσαίο και το ένα ένατο στον πιο μικρό.

Μετά το θάνατό του, οι τρεις εκκολαπτόμενοι Σούφι, έμειναν αποσβολωμένοι, μην ξέροντας πως ακριβώς θα μοιράσουν τις καμήλες. Σκέφτηκαν διάφορους τρόπους και επειδή κανείς δεν τους ικανοποιούσε αλλά ούτε και κάλυπτε τις επιταγές του δασκάλου τους, αποφάσισαν να μοιραστούν το πρόβλημα και με τρίτους.

Κάποιος μαθηματικός τους είπε να στρογγυλοποιήσουν τις διαιρέσεις και να μοιραστούν τις καμήλες με αυτόν τον τρόπο. Ένας επενδυτής τους πρότεινε να κρατήσουν από κοινού τις καμήλες μέχρι να αναπαραχθούν και να κάνουν τότε τη μοιρασιά. Ένας έξυπνος έμπορος τους πρότεινε να τις πουλήσουν όλες και να μοιραστούν ακριβώς όπως πρότεινε ο δάσκαλός τους τα αντίστοιχα έσοδα. Ένας δικαστής τους είπε ότι η “διαθήκη” δεν μπορεί να εκτελεστεί, οπότε θεωρείται άκυρη και μπορούν να κάνουν ό,τι θελήσουν!

Καμία λύση δεν τους έβρισκε σύμφωνους, αλλά αρχίζοντας να καταλαβαίνουν το νόημα της πράξης του δασκάλου τους, αντελήφθησαν το πρώτο δίδαγμα: “Να ‘σαι ανοιχτόμυαλος!“.

Μάθημα 1ο: Ανοικτό μυαλό!

Βλέπετε, πρόκειται για ένα προφανές μάθημα, αφού με το να ζητήσουν τη συμβουλή και τη γνώμη τρίτων, κατάφεραν να γίνουν πιο σοφοί, να σκεφτούν πέρα από τους περιορισμούς της δικής τους νόησης και αντίληψης και φυσικά να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Το απώτερο δίδαγμα αυτής της ενέργειας είναι το ότι κανείς δεν έχει το μονοπώλιο στην αλήθεια, ασχέτως με το πόσο εύστροφος και έξυπνος μπορεί να είναι. Η πραγματική σοφία απαιτεί ταπεινότητα, και έτσι ο πραγματικά έξυπνος γνωρίζει όχι μόνο το πως θα γίνει καλύτερος από τις απόψεις των άλλων, αλλά στην πραγματικότητα τις αναζητά κιόλας.

Αυτό το μάθημα μοιάζει να ισχύει, τόσο στη ζωή όσο και στο επιχειρείν. Ένας καλός manager δεν πρέπει να αναζητά απλά γνώμες και πληροφορίες που θα επιβεβαιώσουν την άποψή του, αλλά και τις αντίθετες που θα τη θέσουν σε αμφισβήτηση. Η “απόλυτη αλήθεια” είναι κάτι σχεδόν άπιαστο και πολύ λίγες επιχειρηματικές αποφάσεις βασίζονται σε αυτήν. Συνήθως, μία απόφαση βασίζεται τελικά σε μία άποψη και το αποτέλεσμα αυτής εξαρτάται τόσο από την “διανοητική ανωτερότητα” αυτού που τη λαμβάνει, όσο και από τους απρόσμενους παράγοντες που ανακύπτουν σχεδόν πάντοτε. Ο σωστός manager λοιπόν πρέπει να προετοιμάζεται για το απροσδόκητο όσο καλύτερα μπορεί, και ένας πολύ καλός τρόπος για κάτι τέτοιο είναι το να είναι πραγματικά ανοικτόμυαλος.

 

Κανείς δεν έχει το μονοπώλιο στην αλήθεια, ασχέτως με το πόσο εύστροφος και έξυπνος μπορεί να είναι. Η πραγματική σοφία απαιτεί ταπεινότητα, και έτσι ο πραγματικά έξυπνος γνωρίζει όχι μόνο το πως θα γίνει καλύτερος από τις απόψεις των άλλων, αλλά στην πραγματικότητα τις αναζητά κιόλας.

 

Μάθημα 2ο: Υπομονή και προτεραιότητες

Μπορεί να μην ήταν σαφές εξ αρχής, αλλά οι νεαροί Σούφι αντελήφθησαν την αξία της υπομονής. Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ “σημαντικού” και “επείγοντος”, και ουσιαστικά ο καλός manager είναι αυτός που δεν αφήνει τα “σημαντικά” να γίνουν “επείγοντα”! Το δίλημμα των “κληρονόμων” ήταν σημαντικό αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχε κάποια επιτακτική ανάγκη για τη γρήγορη επίλυσή του. Αυτή η επίδειξη υπομονής για τον σύγχρονο manager που ζει σε έναν κόσμο με “τρελούς” ρυθμούς, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη. Κάθε φορά που ανοίγετε το e-mail σας, μία νέα ομάδα από εργασίες και αναλύσεις σας περιμένει και για λίγο θα νομίζετε ότι όλα (μα όλα) χρειάζονται την άμεση προσοχή σας.

Αυτό δεν ισχύει σχεδόν ποτέ όμως. Το μυστικό είναι η θέση προτεραιοτήτων αλλά και η ανάθεση (το περίφημο “delegation”) εργασιών σε αυτούς που πρέπει. Ακόμη και αν νοιώθετε ότι “θα το κάνω πιο σωστά και πιο γρήγορα αν το κάνω μόνος μου”, θα πρέπει να αποφύγετε αυτόν τον πειρασμό, διαφορετικά η επιχείρησή σας δεν θα λειτουργεί ποτέ σωστά και κάποια στιγμή απλά δεν θα μπορείτε να τα κάνετε όλα “πιο σωστά και πιο γρήγορα” μόνος σας!

Επιπλέον, υπάρχουν και θέματα που απλά θα πρέπει να βάζετε στην άκρη. Ναι, κάποια θα ξεφύγουν ανάμεσα σε αυτά που θα αγνοηθούν (ειδικά στην αρχή). Απλά φροντίστε να μην είναι σημαντικά.

Όταν η διαίρεση βγαίνει ακριβώς!

Μετά από αρκετό καιρό κατά τον οποίο οι τρεις μαθητές αναζητούσαν λύση στο πρόβλημα εκτέλεσης της τελευταίας επιθυμίας του δασκάλου τους, ένας σοφός (με ιντριγκάρει το ενδεχόμενο να ήταν και αυτός ένας Sufi Master!), έδωσε τη λύση, λέγοντάς τους: “Αν και έχω μόνο μία καμήλα, είμαι διατεθειμένος να σας τη δώσω ώστε να βοηθήσω στη λύση του προβλήματός σας. Πάρτε λοιπόν την καμήλα μου ώστε να έχετε σύνολο 18. Οι μισές είναι 9 και θα τις πάρει ο μεγαλύτερος. Το ένα τρίτο είναι 6 και θα τις πάρει ο μεσαίος στην ηλικία, και το ένα ένατο είναι 2 και θα τις πάρει ο μικρότερος. Σύνολο 17 καμήλες για εσάς, κάτι που σημαίνει ότι σας περισσεύει μία… η δική μου! Μου την επιστρέφετε και είμαστε όλοι ικανοποιημένοι!

Αυτή η λύση, δεν ήταν απλά ένα παιχνίδι των μαθηματικών. Ήταν η πεμπτουσία ενός τρίτου μαθήματος, αυτού που προβάλλει την αξία του να μοιραζόμαστε.

 

Το να μοιραζόμαστε είναι το αποτέλεσμα αυτού που οι ψυχολόγοι ονομάζουν “ενσυναίσθηση”, τη δυνατότητα δηλαδή του νου μας “να ιδιοποιείται τα αλλότρια πάθη”. Υπάρχει άραγε καλύτερο insight πελατών από αυτήν ακριβώς τη δυνατότητα;

 

Μάθημα 3ο: Share!

Το να μοιραζόμαστε είναι τμήμα της φύσης μας (γι’ αυτό άλλωστε δημιουργήσαμε κοινωνίες), ενώ πλέον είναι ακόμη πιο σημαντικό καθώς οι διασυνδέσεις μας με κάθε λογής peers (συναδέλφους, φίλους, συγγενείς, πελάτες, προμηθευτές, συνεργάτες κ.λπ.) πολλαπλασιάζονται διαρκώς. Πλέον, καθώς τεχνολογικά συνδεόμαστε ολοένα και πιο εύκολα με ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, η διαμοίραση και η ειλικρίνεια, ξαφνικά αποκτούν νέο νόημα. Ο γέρο-σοφός δεν ζήτησε αμοιβή για τη συμβουλή του, ούτε και για τον εικονικό δανεισμό της καμήλας του. Κέρδισε όμως την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των συνομιλητών του, αποτελώντας πλέον έναν “trusted advisor“.

Παράλληλα, οι αποφάσεις μας για αγορές βασίζονται πλέον κυρίως σε “recommendations” φίλων που εμπιστευόμαστε και κριτικές που θεωρούμε ειλικρινείς και χωρίς προκατάληψη. Τι σημαίνει αυτό άραγε σε επίπεδο management; Μήπως το “sharing” με υπαλλήλους, πελάτες, προμηθευτές και συνεργάτες, ανοίξει νέους ορίζοντες στην επιχείρησή σας; Μήπως το “sharing” και η ειλικρίνεια με τους πελάτες σας δημιουργεί καλύτερες σχέσεις;

Αναμφίβολα ναι. Άλλωστε, το να μοιραζόμαστε με τους άλλους είναι το αποτέλεσμα αυτού που οι ψυχολόγοι ονομάζουν “ενσυναίσθηση” (στα αγγλικά “empathy”, όρος που προκύπτει μεν αλλά δεν έχει τη σημασία της “εμπάθειας”), τη δυνατότητα δηλαδή να νοιώσουμε τον διπλανό μας και να δούμε τα πράγματα με τα δικά του μάτια ταυτιζόμενοι σε έναν βαθμό μαζί του ή όπως έγραφε και ο Σπύρος Μανουσέλης στην Ελευθεροτυπία, “το πώς ο νους μας ιδιοποιείται τα αλλότρια πάθη“.

Υπάρχει άραγε καλύτερο insight πελατών από αυτήν ακριβώς τη δυνατότητα;

Αντώνης Ρουσελιωτάκης

Σχετικά άρθρα

Πωλείται η Cyta Ελλάδας

Giorgos Athanassiadis

Αναζητούνται developers. Over. Κατάσταση κρίσιμη. Over. Χάνουμε λεφτά! Over!

Giorgos Athanassiadis

Το μέλλον της τεχνολογίας μέχρι το 2030

Giorgos Athanassiadis

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία χρήσης. Αποδοχή Περισσότερα