16.6 C
Athens
29/03/2024
Biztech

Αργά και δηµιουργικά…

Αγαπητοί µας αναγνώστες καλώς ήλθατε για έναν ακόµη µήνα στη στήλη µας. Ένας µήνας-απαρχή του τέλους του (παραδοσιακά) “αργού” πρώτου τριµήνου του νέου έτους, το οποίο περνά αργά µεν, δηµιουργικά δε για την πλειοψηφία των εταιρειών του ΙΤ κλάδου.

Βλέπετε η κρίση, αν µη τι άλλο, λειτούργησε ευεργετικά στον τρόπο µε τον οποίο οι διοικήσεις και τα στελέχη των επιχειρήσεων του διευρυµένου τεχνολογικού τοµέα αντιµετωπίζουν το day-by-day business, χαράσσουν στρατηγική, θέτουν στόχους και αναζητούν νέες πηγές εσόδων, καινούργιους τοµείς δραστηριοποίησης, ακόµη και αγορές στο εξωτερικό προκειµένου να ανταπεξέλθουν των εντός των συνόρων δυσκολιών. Αναγκάστηκαν είναι αλήθεια, ωστόσο το προσπαθούν… Αρκετοί δε, µε σηµαντική επιτυχία.

Επίσης, ένα ακόµη “επίτευγµα” της οικονοµικής κρίσης είναι η συνειδητοποίηση πως το κράτος-“πατερούλης” τελείωσε. Τουλάχιστον µέχρι νεοτέρας… Η γενιά που ανατράφηκε µε τα πολλαπλά ΚΠΣ, χτύπησε “ταβάνι”. Δεν έµεινε άλλος χώρος. “Δώσαµε-δώσαµε”, που λένε και στους εράνους. Αποτέλεσµα; “Αντίο” αρπαχτές και υπερτιµολογηµένα έργα, µη-λειτουργικές εφαρµογές και αναθέσεις εκατοµµυρίων σε φίλους και γνωστούς. Πλέον, καθάρισε η ήρα από το στάρι (η αλήθεια είναι όχι παντελώς, ωστόσο σε ιδιαίτερα σηµαντικό βαθµό), οι “αλεξιπτωτιστές” αναζητούν νέο µετερίζι για το καινούργιο τους “ρεσάλτο”, ενώ και οι “εντός των τειχών” έχουν “κουµπωθεί” υπό το φόβο της δικαιοσύνης και των ενδεχόµενων ποινικών διώξεων. Καιρός ήταν…

Φαντάζοµαι πως έχετε ακούσει τη ρήση: “Από τα ψηλά στα χαµηλά και από τα πολλά στα λίγα”. Κάτι τέτοιο φαίνεται πως βιώνει, εδώ και τουλάχιστον µια τριετία διεθνώς, ο “Φινετσάτος Ασιάτης”. Ο αντίκτυπτος εντός των συνόρων είναι εξίσου µεγάλος, καθώς το µαγαζί πέρασε τελευταία από µια έντονα τρικυµιώδη περίοδο, µε συρρίκνωση δραστηριοτήτων, κλείσιµο γραφείων, µεταφορά της έδρας στη χώρα του εσπρέσσο, απολύσεις, έλλειψη προϊόντων, πλήρης απουσία νέων µοντέλων, παντελής “εξαφάνιση” από σειρά καθετοποιηµέων αγορών, πλήρης κατάρρευση του “περίφηµου” τιµολογιακού  µοντέλου που στηριζόταν σε εξωπραγµατικές εκπτώσεις κ.ο.κ. Κάτι που καταγράφηκε τόσο σε επίπεδο προσφοράς στην εγχώρια αγορά, όσο και στους επιµέρους δείκτες των πωλήσεων.

Ωστόσο, το τελευταίο τρίµηνο επιχειρείται µια “στροφή”, µε αιχµή του σκεπτικού το “back to basics”. Σκοπός; Η εταιρεία να πατήσει και πάλι µε σιγουριά στα πόδια της, κερδίζοντας το χαµένο έδαφος.

Βέβαια, η… αδηµονία (εάν την χαρακτηρίσετε και βουληµία ή αδηφαγία δεν θα είστε εκτός γραµµής) µε την οποία δείχνει να κινείται ο “Mits-Bill” φαίνεται πως τον οδηγεί µε µαθηµατική ακρίβεια στο… ταµείο ανεργίας.

Βλέπετε, µπορεί το ζητούµενο να ήταν τα άµεσα αποτελέσµατα, ωστόσο όσοι είχαν προσεγγιστεί δεν έδειχναν να µοιράζονται τον ίδιο ενθουσιασµό και αισιοδοξία µε τον “Mits-Bill”. Βάλτε στην εξίσωση και την προηγούµενη ανεπάρκεια του “Φινετσάτου Ασιάτη” και έχετε ανάγλυφα τη συνολική εικόνα. Πενία τέχνας κατεργάζεται, λοιπόν, και ο “Mits-Bill” αποφάσισε να ακολουθήσει την… τεθλασµένη οδό. Επιχείρησε να βάλει στο παιχνίδι διανοµέα που χαρακτηρίζεται για την έµφυτη µονοπωλιακή στόχευσή του, ο οποίος, ειρρήσθω εν παρόδω, κατά το παρελθόν κατάφερε να “επιβάλλει” την παρουσία brand στην αγορά. Οι επαφές έδειχναν προχωρηµένες, ωστόσο ουδείς ανέµενε πως θα καρποφορήσουν, καθώς περισσότερο ως µέσο εκφοβισµού και “εναλλακτικού χαρτιού” έµοιαζε. Ωστόσο, κάποιοι ενηµέρωσαν τα κεντρικά γραφεία και η απάντηση ιταλιστί ήταν: “Niente piu scherzi”. Δηλαδή, τέρµα τα αστεία (και οι πειραµατισµοί). Μάλιστα, δόθηκε ξεκάθαρη εντολή να επιστρέψει στα παλαιά ληµέρια των δοκιµασµένων συνεργασιών µε παραδοσιακούς διανοµείς.

Γιατί η εταιρεία µπορεί να δηλώνει µε έµφαση πως βρίσκεται back on track, εντούτοις όµως η απόλυση του “Mits-Bill” δείχνει να αποτελεί ζήτηµα… fast track! 

“Ρελάνς” στην κίνηση των “Κόκκινων Ωτακουστών” µε τις m-πληρωµές ετοιµάζουν οι “Πράσινοι”, βάζοντας στο παιχνίδι τις Eurobank και Mastercard.

Τελευταία, το µεγάλο (ενδεχοµένως και µοναδικό) θέµα συζήτησης στους “Κόκκινους Ωτακουστές” είναι η εκπεφρασµένη επιθυµία για πλήρη εξαγορά του “Ροζ Γηροκοµείου”. Κίνηση η οποία φαίνεται πως είναι δεδοµένη, κάτι που όπως υποστηρίζεται είναι φανερό και από το διοικητικό “ντόµινο” που ακολούθησε στα επιµέρους µαγαζιά του “Κόκκινου Τιµονιέρη”.

Λέτε ο ευρύτερος σχεδιασµός να περιλαµβάνει τη “στροφή” στα της πληροφορικής, η οποία και φαίνεται να αποδίδει, τουλάχιστον εκτός των συνόρων; Ίδωµεν.

Στο µεταξύ, “κορδέλες” ετοιµάζονται να κόψουν στο λιµάνι. Δώστε έµφαση στον πληθυντικό. Δεν πρόκειται για τον γνωστό της ευγένειας. Το ζητούµενο είναι να συνεχιστεί αυτή η τάση… 

Μια σειρά από ερωτήµατα που έχουν προκύψει τελευταία και αφορούν το µαγαζί του “Πρώην Πρωθυπουργού” δεν δείχνουν να έχουν βρει ικανοποιητικές απαντήσεις, στοιχείο το οποίο γέρνει την πλάστιγγα υπέρ όσων υποστηρίζουν πως τα προβλήµατα (οικονοµικής όσο και διοικητικής φύσεως) είναι δεδοµένα και φυσικά η λύση δεν είναι να… κρυφτούν κάτω από το χαλάκι της (βιοµηχανικής αισθητικής) εισόδου. Γιατί καλοί οι σχεδιασµοί για κεντρικά διαχειρίσιµες υπηρεσίες κ.ά., ωστόσο η πραγµατικότητα λέει πως ο διεθνής ανταγωνισµός στο συγκεκριµένο τοµέα είναι κάτι παραπάνω από έντονος, ενώ και η δεδοµένη εµπειρία δεν µπορεί να αντικαταστήσει ούτε τις απαιτούµενες επενδύσεις, πολλώ δε µάλλον την απαιτούµενη διαρκή έρευνα και ανάπτυξη. Αποτέλεσµα; Τα προσδοκόµενα έσοδα µένουν στα χαρτιά, οι ανταγωνιστές ολοένα και αυξάνουν τα µερίδια αγοράς τους, ενώ οι υπηρεσίες δεν ανανεώνονται, αδυνατώντας (εν µέρει) να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις.

Ο “Μπαλαδόρος” ετοιµάζεται να “σαλπάρει” για τα “πέρα Δυτικά”, προκειµένου να στήσει σε επαγγελµατικά πλαίσια το “µαγαζί”, και δη ότι έχει να κάνει µε τον τοµέα των µεγάλων έργων. Αν µη τι άλλο, η εµπειρία δεν του λείπει. Το ζήτηµα έχει να κάνει µε την “όρεξη” που υπάρχει. Βέβαια, για αυτό το λόγο αναµένεται να έχει µαζί του σηµαντική στήριξη, καθώς θα τον ακολουθήσει και ο “Αιµοσταγής Δάσκαλος”. Κάθε “µαθητευόµενος” (έστω και ηλικιακά πολλών Μαΐων…) χρειάζεται και τον µέντορά του.

Θυµάστε τους στίχους ενός παλαιότερου άσµατος του Κηλαηδόνη µε τίτλο “Πού βαδίζουµε κύριοι;”: “Τα’ φτιαξε ο Μηνάς µε την Ανέτα – Που τα’ χε µε τον Δήµο τον τρελό – Χώρισε ο Χρηστάκης µε την Τέτα – Και τα’ φτιαξε ξανά µε την Ζωζώ, Και τα’ φτιαξε η Μάρη µε τον Άρη και τον Χάρη – Που τα είχε µε την Ρένα και µετά µε την Νανά, Κι ο Μιχάλης µε την Άννυ που τα είχε µε τον Γιάννη – Μπερδεύτηκαν και τα φτιάξανε ξανά, Τα’ φτιαξε η Μαίρη ξαφνικά µε τον Λευτέρη – Που γουστάριζε τη Νένα πριν γνωρίσει τη Γωγώ, Που τα είχε µε τον Άρη πριν τα φτιάξει µε τη Μάρη – Και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ”; Όλο αυτό το “µπέρδεµα” θυµίζει το σκηνικό που επικρατεί τελευταίως στο “µαγαζί” του “Ωραίου Μπρουµελάκη”. Βέβαια, κάποια στιγµή τα πράγµατα θα ξεδιαλύνουν, οι πραγµατικοί “παίκτες” θα δηλώσουν “παρών” και τα ερωτήµατα θα απαντηθούν. Το θέµα είναι οι απαντήσεις να µην “γεννήσουν” νέες ερωτήσεις! Γιατί κατά ’κει βαδίζουµε…

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία χρήσης. Αποδοχή Περισσότερα