15.7 C
Athens
29/03/2024
Biztech

Ένα “ηθικό” LBO ή μήπως Dell, Well, Fell…

Για όποιον δεν το κατάλαβε, η Dell εξαγοράζει τον… εαυτό της (ή εν πάσει περιπτώσει ο Michael την εταιρεία του) μέσω της πλέον διαβόητης μεθόδου, αυτής του LBO ή Leveraged Buy-Out. Γνωστή και ως η “μέθοδος της απληστίας” ένα LBO δεν είναι τίποτε περισσότερο από την εξαγορά μίας εταιρείας, αφενός με δανεικά χρήματα, αφετέρου βάζοντας ως “εγγύηση” τα ίδια τα assets της εταιρείας! Με άλλα λόγια, βλέπει κάποιος (συνήθως ο διευθύνων σύμβουλος ή ένα γκρουπ που τον έχει “στρατολογήσει”) μία εταιρεία ως υποτιμημένη ή ως έχουσα πολλά να περιμένει από το μέλλον (λόγω της τεχνολογίας της, του δυναμικού της, κάποιας εφεύρεσης, των συνθηκών της αγοράς κ.λπ.) και λέει κάτι στο στυλ: “Αυτή η εταιρεία μπορεί να αξίζει 20 δις και να αγοραστεί με 25 δις, αλλά σε 5 χρόνια θα αξίζει 35-45 δις. Αν πείσω κάποιους να μου δώσουν το… 90% από τα χρήματα βασιζόμενοι σε αυτήν την εκτίμηση, θα βάλω και εγώ το υπόλοιπο 10% και θα θησαυρίσουμε όλοι παρέα… Άλλωστε και αυτό το 90% δεν θα είναι δικά τους χρήματα, δανεικά θα είναι με εγγύηση το business και τα assets της εταιρείας! Θα πληρώνουμε το δάνειο από τα χρήματα που θα βγάζουμε αφού την αγοράσουμε!” Καλό ε;

Όλα αυτά στη θεωρία βέβαια, αφού στην πράξη η υπόθεση “τα 25 θα είναι 35 σε 5 χρόνια” είναι σχεδόν πάντοτε εξαιρετικά επισφαλής, πολλές φορές, δε, στηρίζεται σε εμφανώς τραβηγμένες υποθέσεις (π.χ. λανσάρισμα του πρώτου “ντε-καπνό” τσιγάρου και σάρωση της αγοράς).
Αυτός ο αδηφάγος και άπληστος χαρακτήρας ενός LBO έχει χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη μέθοδο εδώ και χρόνια, με προεξέχουσα σκοτεινή ιστορία την περίφημη υπόθεση της RJR Nabisco (όποιος δεν έχει διαβάσει το “Barbarians at the gates” ας το πράξει τώρα).
Παρ’ όλα αυτά, ένα LBO δεν είναι παράνομο (για πολλούς είναι σίγουρα ανήθικο, για άλλους, ούτε καν αυτό), αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι σχεδιασμένο για να δημιουργεί εταιρείες και προϊόντα. Είναι σχεδιασμένο για να κατακερματίζει μία εταιρεία στα εξ ων συνετέθη, να ρευστοποιεί και συνήθως να βλέπει τα (πολύ μεγάλα) ποντίκια να φεύγουν τρέχοντας από το πλοίο.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Dell; Μα, αν δεν το καταλάβατε, όχι μόνο πρόκειται για “καραμπινάτο” LBO, αλλά επιπλέον είναι το μεγαλύτερο στην επιχειρηματική αγορά μετά την κρίση του 2007. Πρόκειται λοιπόν για μία ακόμη αδηφάγα επέλαση του management; Δεν μπορεί… Και δεν μπορεί γιατί σε αυτήν την περίπτωση, το μεγάλο αφεντικό δεν είναι απλά ο πιο ακριβοπληρωμένος υπάλληλος της εταιρείας. Είναι ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της. Τα πράγματα λοιπόν αλλάζουν. Ή μήπως όχι;

Το μετέωρο βήμα της Dell
Η κίνηση του Michael Dell είναι το λιγότερο αμφισβητήσιμη κατά πολλούς, τόσο ως προς την σκοπιμότητά της, όσο και ως προς το τεχνικό της τμήμα.

Αμφισβητήσιμη, πρωτίστως διότι δεν υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο (σε όλους εμάς) και στρατηγική σχετικά με το “γιατί η εταιρεία θα ωφεληθεί με το να βγει από το χρηματιστήριο και να γίνει ιδιόκτητη”. Θα μου πείτε, “σιγά μην μας έλεγε κάτι τέτοιο ο Michael”. Εμάς όχι… αλλά σε κάποιους θα έπρεπε να το είχε πει (οι μέτοχοι θα ήταν μια καλή αρχή) και αυτοί οι κάποιοι δεν έχουν εμφανιστεί. Η δυσαρέσκεια και η γκρίνια είναι εμφανείς. Οι λόγοι ιδιωτικοποίησης δεν είναι σαφείς.

Όλα αυτά, είναι τα άσχημα της υπόθεσης. Επειδή όμως όπως σημείωσα, εδώ έχουμε με ένα πολύ διαφορετικό LBO, θα πρέπει να δούμε και τον αντίποδα, και να εστιάσουμε στην ουσία. Και η ουσία είναι μία! “Είναι ή δεν είναι καλύτερο για την εταιρεία να ιδιωτικοποιηθεί;”

Αμφισβητήσιμη επίσης, για την ίδια την… ταμπακέρα. Το τίμημα είναι απλά μικρό για την αξία της Dell. Δεν έχει σημασία ότι το LBO προτείνεται σε μία τιμή μετοχής με premium 25% ή 35% από τότε που ξέσπασαν οι πρώτες φήμες για το project. Σημασία έχει ότι η τιμή των 13,65 δολαρίων ανά μετοχή είναι 25% κάτω από τα σχεδόν 18 δολάρια που βρίσκονταν πριν από ένα χρόνο (και κάπου -75% από το ρεκόρ του 2000). Σκεφτείτε τη θέση σας εάν ήσασταν μέτοχος: “Αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας προτείνουμε να χάσετε το 25% των χρημάτων που δώσατε πέρυσι για την εταιρεία μας! Ναι, είμαστε τόσο γενναιόδωροι και σας κάνουμε μία τόσο καταπληκτική τιμή γιατί οι προοπτικές της εταιρείας είναι εξαιρετικές! Με το να χάσετε αυτά τα λεφτά, μας βοηθάτε να βγάλουμε πολύ περισσότερα απελευθερώνοντας τη δυναμική της εταιρείας, δυναμική που “στραγγαλίζεται” αυτήν τη στιγμή ακριβώς επειδή υπάρχουν άνθρωποι σαν και εσάς και έχουν μετοχές!” Δεν το είχατε σκεφτεί έτσι να υποθέσω…
Σας ενημερώνω ότι οι μέτοχοι το είδαν (και) έτσι, και ήδη είναι γεγονός η πρώτη μήνυση από την Catherine Christner (ακριβώς με βάση το επιχείρημα της χαμηλής αποτίμησης της Dell) σε μία προσπάθεια να σταματήσει η προσπάθεια εξαγοράς.

Για να λέμε τα σύκα-σύκα και την Dell-Dell
Όλα αυτά, είναι τα άσχημα της υπόθεσης. Επειδή όμως όπως σημείωσα, εδώ έχουμε με ένα πολύ διαφορετικό LBO, θα πρέπει να δούμε και τον αντίποδα, και να εστιάσουμε στην ουσία. Και η ουσία είναι μία!

“Είναι ή δεν είναι καλύτερο για την εταιρεία να ιδιωτικοποιηθεί;” Εάν είναι (κάτι εξαιρετικά πιθανό κατά τη γνώμη μου), τότε ο μέτοχος του προηγούμενου παραδείγματος θα πρέπει να απαντήσει “Φυσικά, ναι, δέχομαι. Έτσι, θα χάσω μόνο 25% ενώ εάν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν, θα βρεθώ να χάνω 50%, 60% και 70%. Στο κάτω-κάτω, στα μέσα Ιανουαρίου η τιμή της μετοχής ήταν κάτω από τα 11 δολάρια και έχανα ήδη 40%.”

Tο καυτό ερώτημα λοιπόν είναι αυτό και μόνον αυτό. Θα μπορέσει η Dell να βρει το χαμένο της mojo όντας ιδιωτική και δουλεύοντας απερίσπαστη χωρίς να ενδιαφέρεται για το αν μία δήλωση ή μία συνέντευξη ρίξει τη μετοχή της; Θα είναι πιο εύκολο να πουλήσει ζημιογόνα τμήματα ή να αναδιαρθρώσει εκ βάθρων ό,τι δεν συνάδει με την εποχή του cloud, των smartphones και των tablets; Με άλλα λόγια, υπάρχει σχέδιο που μπορεί να εφαρμοστεί σωστά για να γυρίσει την εταιρεία στις δόξες της και το οποίο εκ των πραγμάτων μπορεί να υλοποιηθεί μόνο εκτός χρηματιστηρίου;

Νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα με βεβαιότητα. Ούτε καν ο ίδιος ο Michael Dell. Αυτός όμως αν μη τι άλλο, νοιώθει ότι γνωρίζει την απάντηση και στοιχηματίζει (έστω αυτά τα “λίγα” 750 εκατ. δολάρια που έχετε διαβάσει, εκ των οποίων τα 500 είναι από τον προσωπικό του κουμπαρά) στην πεποίθησή του.

Ήμουν ανέκαθεν θιασώτης του “put your money where your mouth is“, αλλά θα ήθελα από τον Mr. Dell να βάλει ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, αν μη τι άλλο για να είναι πολύ πιο πειστική η προσφορά του. Όπως και να ‘χει όμως, ο άνθρωπος φαίνεται ότι ρισκάρει για κάτι που πιστεύει.
Σε τι πιστεύει; Δύσκολο να το πω (προφανώς – αλλιώς θα ήμουν εγώ ο δισεκατομμυριούχος) αλλά μπορώ να κάνω μερικά educated guesses (στο εξής “EG” 🙂 που έλεγαν και στο χωριό μου:

  • EG #1: Η Dell θέλει να γίνει ότι και η ΙΒΜ πριν από +10 χρόνια. Να σταματήσει να ασχολείται με commodities (λέγε με PCs και notebooks) και να πάει εκεί που είναι τα πραγματικά φράγκα (λέγε με services).
  • EG #2: Η Dell θέλει να κάνει μεγάλο downsizing (λέγε με απολύσεις) και αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο για μία εισηγμένη εταιρεία χωρίς να απαξιωθεί η μετοχή της και γίνει εύκολο θύμα σε ένα πραγματικά εχθρικό και “αιμοδιψές” LBO από τρίτους.
  • EG #3: Η Dell θέλει να γυρίσει λίγο πίσω στις ρίζες της και του direct selling. Αυτό δεν γίνεται για PCs και notebooks, αλλά είναι πλήρως εφικτό σε επίπεδο enterprise, ειδικά λόγω του cloud πλέον.

Σε μία τέτοια πορεία, θα υπάρξουν όμως τεράστιες πιέσεις και προβλήματα. αφού εμφανίζονται θέματα όπως:

  • Δεν αποτελεί σύγκρουση συμφερόντων η διπλή θέση (εξαγοράζων και CEO) του Michael Dell; Ναι, μεν, αλλά θα φωνάξουν λίγο μερικά κανάλια και θα σταματήσουν…
  • Πως θα διασφαλιστεί η αποπληρωμή του δανείου εάν αποσχιστεί το τμήμα των PCs; Μπορεί να μην είναι “τρελλά” κερδοφόρο, αλλά φέρνει τζίρους, και οι τζίροι πληρώνουν δόσεις…
  • Στην ΙΒΜ η μεταστροφή πήρε 10 χρόνια παρά το γεγονός ότι συνελήφθη σε ανύποπτο χρόνο χάρη στην ασύλληπτη διορατικότητα του μοναδικού της ηγέτη. Πόσα χρόνια αντέχει η Dell ώστε να κάνει μία τεράστια βουτιά και να ξαναβγεί στην επιφάνεια; Πόσο μπορεί να κρατήσει την ανάσα της;

Όπως και να ‘χει, η υπόθεση έχει ασύλληπτο ενδιαφέρον, και θα την παρακολουθούμε (φυσικά αναλύοντάς την) πολύ στενά. Σκεφτείτε το ρόλο της Microsoft (2 δις είναι αυτά, λέτε να μην ξέρει που ακριβώς τα βάζει;). Σκεφτείτε μία Dell που θα χτυπάει IBM και HP εκεί που δεν πονούσαν μέχρι σήμερα (η δεύτερη έχει ήδη -δικαιολογημένα- ξεκινήσει εκστρατεία FUD, βλ. Fear Uncertainty and Doubt προς τους πελάτες της Dell). Σκεφτείτε, τέλος, πόσο θα αλλάξει το τοπίο εάν για παράδειγμα το τμήμα των Dell PCs βγει μεθαύριο στο σφυρί! Λέτε να μην υπάρξει αγοραστής; Προσωπικά πιστεύω πως ίσως έχει ήδη βρεθεί…

Αντώνης Ρουσελιωτάκης

Σχετικά άρθρα

Νέα συνεργασία για την Lavisoft

Kitriniaris

Ο Enrico Maria Bagnasco αναλαμβάνει νέος CEO της Sparkle

Giorgos Athanassiadis

Tech Channel Partner: Έτοιμο το πρώτο τεύχος!

antonyroussel

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία χρήσης. Αποδοχή Περισσότερα