Με την εξάπλωση του cloud σε κάθε μορφή δραστηριότητας στις επιχειρήσεις, έχουν μετασχηματιστεί μία σειρά από διαδικασίες, υπηρεσίες, εφαρμογές, συνήθειες, ακόμα και αντιλήψεις.
Για παράδειγμα, μεταφέροντας τις επιχειρηματικές εφαρμογές (και όχι μόνο) στο cloud, ανακαλύψαμε ότι δεν είναι απαραίτητες όλες οι λειτουργίες τους (αφού η ταχύτητα και η ευκολία υπερνίκησε οριστικά τις δυνατότητες), ότι η χρέωση μπορεί να αλλάξει δραματικά (είτε προς το καλύτερο, είτε προς το χειρότερο), πως δεν χρειάζεται να κάνουμε αναβαθμίσεις, πως δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα “εκδόσεις”, πως η σύνδεση του εσωτερικού μας κόσμου με τον υπόλοιπο είναι θέμα API κ.ο.κ.
Σε αυτόν τον αστερισμό του cloud πέρασαν λοιπόν και τα δεδομένα μας, με άλλα λόγια, το γνωστό σε όλους μας backup.
Ένα από τα πρώτα προβλήματα, είναι το πως μεταφέρονται online μερικά… terabytes δεδομένων. Γρήγορα φτάσαμε στη λύση της φυσικής μεταφοράς δεδομένων στο datacenter την πρώτη (και την τελευταία) φορά. Από εκεί και πέρα, οι αλλαγές που γίνονται σε καθημερινή βάση μπορούν εύκολα να διευθετηθούν.
Το θέμα του restore έγινε (επιτέλους) παιχνιδάκι, αφού οποιοσδήποτε μπορεί να δοκιμάσει να επαναφέρει δεδομένα, και όχι να αγωνιά το κατά πόσον (και πότε), θα επιτύχει η διαδικασία ανάκτησης ή πόσο παλαιά θα είναι τα ανακτημένα δεδομένα.
Λύθηκε επίσης οριστικά, το θέμα του διαθέσιμου αποθηκευτικού χώρου, ο οποίος είναι πλέον… άπειρος. Το μόνο που θα πρέπει να ελέγξει κανείς είναι το κόστος και κάπου εκεί, το πρόβλημα βρίσκει τη λύση του.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το μόνο θέμα που παρέμεινε ανοιχτό (ως συνήθως), είναι αυτό της ασφάλειας. Και εδώ έχουμε (τουλάχιστον) τρία επίπεδα:
– Ποιος (και πως) έχει πρόσβαση στα δεδομένα μας
– Με ποιον τρόπο διασφαλίζεται η ακεραιότητά τους
– Πως είμαστε βέβαιοι ότι δεν παραβιάζουμε κάποιον κανόνα συμμόρφωσης
Η αλήθεια είναι, πως διαισθητικά, όταν κάτι φεύγει από τον έλεγχο μας, νοιώθουμε πως είναι χειρότερα. Αλλά στην πραγματικότητα, θα πρέπει να αναρωτηθούμε: Είναι
δυνατόν οι εταιρικές διαδικασίες μία οποιασδήποτε επιχείρησης να είναι πιο ασφαλείς σε θέματα αποθήκευσης δεδομένων, από τις αντίστοιχες ενός ειδικού σε αυτόν ακριβώς τον τομέα; Αλήθεια, τι διαθεσιμότητα είχε το εσωτερικό μας mail ή το εσωτερικό μας site μέχρι να πάρουμε απόφαση να πληρώσουμε κάποιο hosting;
Ακόμη και οι τράπεζες, που τόσο ανησυχούν για όλα τα παραπάνω, το πλέον κρίσιμο asset τους, τα ίδια τα φυσικά χρήματα, τα παραδίδουν προς μεταφορά σε τρίτους! Είναι δυνατόν να εμπιστεύεται κανείς τα χρήματα σε τρίτα χέρια, και όχι τα δεδομένα ενός δίσκου;
Φυσικά, πάντοτε υπάρχει κίνδυνος, αλλά αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι δεν είναι μεγαλύτερος από το παρελθόν. Είναι στην πραγματικότητα πολύ μικρότερος.
Το πιο επίπονο (τελικά) θέμα, ήταν αυτό της συμμόρφωσης με τις διάφορες νομοθεσίες, και ειδικά με το που (σε φυσική μορφή) “εδράζονται” τα δεδομένα μας. Παρά τις αγκυλώσεις της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας (η οποία πρόσφατα άλλαξε προς το καλύτερο), και εδώ δόθηκε λύση, με τους μεγάλους κατασκευαστές να αναπτύσσουν datacenters σε κάθε γωνιά του πλανήτη, δίνοντάς μας τη δυνατότητα επιλογής σχετικά με το που θα βρίσκονται τα δεδομένα μας. Μάλιστα, ακόμη και επί τόπου επισκέψεις είναι δυνατές (υπό όρους και όχι από όλους), ώστε να βεβαιωθεί κανείς ότι όλα έχουν καλώς.