Να’ μαστε και πάλι εδώ. Όπως, εξάλλου, υποσχεθήκαμε στο προηγούμενο -πρώτο μας- σημείωμα, σε μηνιαία βάση θα επιχειρούμε να αποτυπώνουμε μια “διαφορετική” πλευρά των όσων συμβαίνουν στην εγχώρια αγορά της πληροφορικής, αλλά και των τηλεπικοινωνιών…
…μιας διευρυμένης αγοράς, η οποία ελέω της υφιστάμενης οικονομικής (και όχι μόνο) πραγματικότητας δείχνει να διαμορφώνεται από εντελώς νέα χαρακτηριστικά, συνήθειες, ήθη, συμμαχίες και σχέσεις.
Σε σημείο που ελάχιστο καιρό να μην παρακολουθείς τα τεκταινόμενα, να χάσεις τα αυγά και τα πασχάλια!
Ας μην μονολογούμε άλλο, και ας περάσουμε στο “ψητό”. Καλή… όρεξη!
Ορισμένες φορές η λογική δεν επαρκεί προκειμένου να εξηγήσει τον… μυστηριώδη κόσμο των διεθνών (εδώ γελάμε) ανοικτών διαγωνισμών.
Βλέπετε, μπορεί όταν αυτοί προκηρύσσονται να φαίνονται έλλογοι όσο και απαραίτητοι, όταν όμως φτάνουν να παραδίδονται και να τίθενται σε λειτουργία(;), είναι εκτός πλαισίου και κλίματος.
Πόσο, μάλλον, όταν δεν απαιτούν την εμπλοκή ολοκληρωμένων πληροφοριακών συστημάτων, εξειδικευμένων εφαρμογών, πολύπλοκων εγκαταστάσεων κ.ο.κ. Αντιθέτως, εξαντλούνται σε φιλολογικές συμβουλευτικές υπηρεσίες, αμφιβόλου χρηστικότητας όσο και αποτελεσματικότητας.
Μάλιστα, το αντικείμενό τους θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τη φιλοσοφία που ισχυριζόταν και ο αείμνηστος Steve Jobs: “Οι φτασμένοι καλλιτέχνες αντιγράφουν, ενώ οι σπουδαίοι κλέβουν…”.
Το ζήτημα αφορά μια πρόσφατη ανάθεση της τάξεως των τεσσάρων και βάλε εκατοντάδων χιλιάδων Ευρώ σε μια οξύμωρη “συμμαχία”. Βέβαια, ίσως μια ματιά στη σύνθεση της “συμμαχίας”, αποτελέσει το σημείο-κλειδί στην κατακύρωση του διαγωνισμού προς την εν λόγω κατεύθυνση.
Ζήτημα, που προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις από τη στιγμή κατά την οποία οι ανταγωνιστές της “συμμαχίας” είχαν να επιδείξουν πλήθος αντίστοιχων έργων, σε βάθος χρόνου. Όσο για το “φλέγον” -πάντοτε- ζήτημα της οικονομικής προσφοράς, διαφορές δεν υπήρξαν!
Κάτι σαν να λέμε, Χριστιανοί-Λιοντάρια: 1-0!
Παραφράζοντας -ελαφρώς- αυτό που ισχυρίζεται ο θυμόσοφος λαός: “Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω τι έργα θα αναλάβεις”…
Στην ποδιά του “Φτερωτού Γκρισίνο”… σφάζονται παλικάρια, με τον φόβο της απόρριψης. Βλέπετε, επειδή ο ίδιος σαρώνει στην αγορά, οι προμηθευτές πραγματικά τρέμουν στην ιδέα πως θα τους θέσει εκτός παιχνιδιού. Οπότε, στο ερώτημα που απευθύνει ο ίδιος εάν πετάει ο γάιδαρος, η σωστή απάντηση είναι πως παίρνει και επιβάτες…
Θυμάστε τους στίχους ενός cult -είναι αλήθεια- τραγουδιού που είχαν ως εξής: “Τα ‘φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα, που τα ‘χε με το Δήμο τον τρελό – Χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα, και τα ‘φτιαξε ξανά με την Ζωζώ – Και τα’ φτιαξε η Μάρι με τον Άρη και τον Χάρη…”;
Αυτοί μας ήρθαν στο νου, μόλις πληροφορηθήκαμε το παρακάτω στόρι, που αφορά μια τριγωνική (και βάλε) σχέση.
Και εξηγούμαστε: O “Ιερέας” διατυμπάνιζε την σούπερ εξειδίκευσή του σε εφαρμογές μονοπωλιακού brand της διεθνούς αγοράς. Ωστόσο, η… έξωθεν καλή μαρτυρία ήταν άφαντη, καθώς φρόντιζε ώστε όχι μόνο να λαμβάνει τη μερίδα του λέοντος από σχετικά έργα και εγκαταστάσεις, αλλά να… μαζεύει (sic) ακόμη και τα… ψίχουλα από τους υποτιθέμενους συνεργάτες του καναλιού.
Επειδή, όμως, τα παράπονα έγιναν “βουνό” στο εξωτερικό, φρόντισε να ρίξει στάχτη στα μάτια όλων. Με ποιο τρόπο; Δημιουργώντας έναν… κλώνο του αρχικού του μαγαζιού, την οποία και ανέλαβε να “τρέξει” ο “Ιταλός”. Βέβαια, παραλείψαμε να σας πούμε μία… λεπτομέρεια, πως ο τελευταίος ήταν κάτι παραπάνω από ορκισμένος εχθρός του “Ιερέα”! Ωστόσο, μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος σκέφτηκε, σταθμίζοντας θετικά το background του “Ιταλού”.
Παρόλα αυτά, η πληροφόρηση που έφτασε στα κατάλληλα αυτιά στο εξωτερικό ήταν ακριβής, τα… πυροτεχνήματα του “Ιερέα” δεν πέτυχαν το στόχο τους και το πουλάκι (λέγε με και αντιπροσωπεία) πέταξε! Και όχι μόνο αυτό, αλλά ξήλωσε κάθε τι που την θύμιζε στο μαγαζί του “Ιερέα”, μεταφέροντας τη σχετική… προίκα στα Ανατολικά.
Κάτι, που… έτσουξε τον “Ιερέα”, ο οποίος και έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα μέχρις εσχάτων, καταφεύγοντας ακόμη και σε “αμφιλεγόμενα” μέσα. Μια συμβουλή: Όταν πετάς λάσπη, καλό θα ήταν να αποφεύγεις τον ανεμιστήρα…
Δεν τους έφταναν όσες πλείστες αρνητικές εξελίξεις, έχουν να αντιμετωπίσουν σε ένα από τα (Βόρεια) μαγαζιά του (αείμνηστου) πρώην ισχυρού της αμαρτωλής Λεωφόρου, τώρα ετοιμάζονται να βρεθούν στο “μάτι του κυκλώνα” μιας εισαγγελικής “καταιγίδας” από… σπόντα.
Η… σπόντα εμπλέκει έναν άλλο αμαρτωλό-πρώην ισχυρό ανήρ θεσμικού φορέα που αφορά τη στρογγυλή θεά και το πλεκτό. Χρονολογείται δε εδώ και μερικά… τέρμινα. Οκτώ, για την ακρίβεια.
Η συμφωνία αφορούσε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα και σχετιζόταν με την εγκατάσταση, διασύνδεση όσο και χρήση λογισμικού και ΙΤ εξοπλισμού. Έργο, το οποίο ακόμη μέχρι και σήμερα εκκρεμεί, δίχως να έχει παραδοθεί πλήρως, όπως καταγγέλλουν από το θεσμικό φορέα, ενώ η εταιρεία ισχυρίζεται πως της οφείλονται μέχρι και δύο μύρια!
Τώρα, η Θέμιδα σε συνεργασία με τους οικονομικούς “Ράμπο” καλούνται να ξεκαθαρίσουν την ήρα από το σιτάρι, λαμβάνοντας σε πρώτο βαθμό υπόψιν τους τα όσα αναφέρονται στη σχετική σύμβαση. Λέτε να βρουν… λαγό; Μανία, πάντως, με τις κακές παρέες βρε παιδί μου.
Τελικά, η… σκούπα στα “Δυτικά” μπορεί να καθυστέρησε κομματάκι να ξεκινήσει, ωστόσο σε ελάχιστο χρόνο δείχνει να αποδίδει καρπούς.
Γιατί, αλήθεια, πως μπορεί κάποιος να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο “καράβι”, με πολύ-επίπεδες απαιτήσεις έχοντας ως μόνο εφόδιο μια καλή σχέση και μια πρότερη θετική συνεργασία σε εντελώς διαφορετικό τομέα;
Μπορεί το ξεκίνημα να κινήθηκε προς θετική κατεύθυνση, στηριζόμενο και στο ισχυρό χαρτί της mono-brand διανομής, ωστόσο η συνέχεια κατέδειξε τη… γύμνια του ανδρός. Παρά το γεγονός ότι το team ήταν ισχυρό, τα χρήματα δεν αποτελούσαν ζήτημα, ενώ και η ψήφος εμπιστοσύνης ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένη.
Όμως, επειδή όταν ένα οικοδόμημα δεν έχει κτιστεί με γερά θεμέλια ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να καταρρεύσει, για αυτό και ο “Επώνυμος” πάτησε το κουμπί έγκαιρα.
Αυτή τη στιγμή, βρίσκονται στην ανασύνθεση, ορθολογιστικά, με βάθος και περιεχόμενο. Το δε κανάλι δείχνει να στηρίζει.
Νύχτα-μέρα τα φώτα παραμένουν ανοικτά εκεί στην Κηφισίας. Όχι, δεν τα… ξέχασε κάποιος, αλλά τα γραφεία δεν δείχνουν να αδειάζουν ποτέ! Βλέπετε, το νέο αφεντικό έφτασε φουριόζο και έχει θέσει ιδιαίτερα υψηλά τον πήχη των απαιτήσεων. Καιρός ήταν λένε κάποιες κακές γλώσσες που περίμεναν πως και πως να… στάξουν μέλι.
Τι μαθαίνουμε από την παραλιακή τίγρη που βρυχάται; Θέλει να ανέβει… σκαλί στην εκτίμηση του καταναλωτικού (και όχι μόνο) κοινού; Δηλαδή, λέμε αντίο στα οικονομικά ανταγωνιστικά προϊόντα που όλο κάτι μας θυμίζουν, βάζοντας πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να αποκτήσουμε ένα προϊόν που και πάλι κάτι μας θυμίζει; Έξυπνο, δεν λέμε, αλλά να δούμε εάν θα είναι και αποδοτικό.
Στα… όπλα φαίνεται πως έχουν προστρέξει τελευταία οι “Τηλε-Κουμπάροι”.
Αιτία; Η κάτι παραπάνω από εκπεφρασμένη άποψη εκ μέρους αυτών που κρατούν τα κλειδιά του… θησαυροφυλακίου για την πλήρη αλλαγή στο μετοχικό κεφάλαιο και την εν γένει μορφή του.
Ωστόσο, η αντίσταση αναμένεται σθεναρή και το αποτέλεσμα αμφίβολο. Ίδωμεν. Καλό βόλι…
Τη ρήση πως “κανείς καλός δεν χάνεται”, έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πλέον εμφατικό τρόπο, στέλεχος που διακρινόταν από πολυετή εμπειρία στον τομέα του, έχοντας συνεργαστεί με πλήθος από εγχώριους διανομείς ΙΤ προϊόντων. Βήμα-βήμα έχτισε την καριέρα του και σήμερα βρίσκεται να διευθύνει (πάντοτε στον τομέα της ειδίκευσής του) τις Ευρωπαϊκές λειτουργίες ενός πολυεθνικού κολοσσού. Άξιος!
Αλήθεια, Ωραίε Μπρουμελ(άκη), τι συμβαίνει με τη φημολογούμενη διαρκή φυλορροή πελατών προς το αντίπαλο δέος; Επιπροσθέτως, τι… κρύβει ο Μάρτιος; Μήπως τίποτε υπέρογκες δόσεις δανείων που πρέπει να πληρωθούν; Άραγε, λεφτά… υπάρχουν;
Πως αλλάζουν οι καιροί. Εκεί που ούτε καν θέλαμε να ακούμε για καταναλωτικές ηλεκτρικές συσκευές, σήμερα τις προωθούμε όλο χάρη και χαρά! Και που είσαι ακόμη. Μέχρι και… καλλυντικά προβλέπω να παρέχουμε.
Όπως εκμυστηρεύτηκε κορυφαίο στέλεχος του εγχώριου ΙΤ καναλιού, η κρίση έχει και τα θετικά της: Όσοι πελάτες απέμειναν, τουλάχιστον πληρώνουν!